avinash kunkolkar
हुंदीर सदांच हांसतालो
भायर काडून आपले दांत
दावकूल मारून माजरान एक दीस
ताका बावड्याक खबरूच ना
आपूण जालों म्हणून लांडो
खंयच्यानूच एक बुकलो येवन
माजराचेर ताणें मारलो दांडो
माजर थंय बोबाड मारता
करून आवय गे, आवो
बुकलो म्हणता शेंपडी हालोवन
तुका तेंच फावो.
इतल्यान थंय आयलो कुतू
पळोवन बुकल्याक जालेंं मुतूं
मोट्या आवाजान कुतून म्हणलें
दांडो घेवन कितें करता रे तूं ?
बुकलो भियेवन सुकलो
म्हणलें भाऊ हांव चुकलों
कारण हातांत येवंक दांडो
माजरान हुंदराक केलो लांडो.
कुतून माजराक पळयलें
माजर सुध्दीर नाशिल्लें
पूण भियेपाची गरज नाशिल्ली
ताका जीव सात आशिल्ले.
हुंदीर आपली शेंपडी घेवन
दुकां गळोवन रडटालो
ताच्या दर दुकाच्या थेब्यांत
माजराचो भंय दिसतालो.
कुतून म्हणलें भियेवं नाका
आयच्यान कोण कोणाक मारचे ना
जांकां मेळटा ताणें खावचें
कोणाचें काडून कोणूच घेवचे ना.
म्हणून हालीं हुंदीर,माजर,कुतू
एकमेकाची घेयना फाट
तांचे ते ईश्टागतीक लागून
मनशाची मात लागल्या वाट.
आतां हुंदरांचें राज्य जालें
हुंदीर जालें राजाभाई
माजर , बुकी, प्रधान , वझीर
कुतू मात शिपाय.
By Avinash Kunkolkar
Manoj Kamat
