सकाळी सकाळी अवी चाचू बाजारांत वचून आयिल्लो. घरा पावच्या पयलीच रस्त्यारूच ताका कांय भुरग्यांनी आडयलो आनी ताच्या चेहर्‍यार रंग लावन होळीचीं परबीं दिली. चाचूनय बी बाजारांत सावन हाडील्ल्यो रंगांच्यो पुडयो काडून भुरग्यांच्या तोडाक रंग लावन तांकांय होळीचीं परबीं दिली आनी ताका सगल्यांक आपल्या म्हर्‍यांत आपोवन घेतली. भुरगीं रंग उडयत चाचू म्हर्‍यांत आयली.

” आयकयात भुरग्यानो, आयज होळी. मनमोकळेपणान एकमेकाच्या तोंडाक रंग लावन होळीचो आनंद लुटपाचो दीस. ह्या दिसा सगलें दुख्ख विसरून धुळवळीचो हो खेळ खेळून मजा करून खूश रावप. आयच्या दिसा झगडी वा वाद घालपाचो ना.”अशें चाचून भुरग्यांक सांगलें.

” चाचू हो रंगांचो खेळ वर्सांक एकूच फावट कित्याक येता तर?” भावेशान विचारलें.

” हय कितली मजा येता ह्या खेळांत, ह्या खेळाक रंग पंचमी म्हणटा न्हय चाचू.” फाटाफावट तन्वीनूय विचारलें.

” ह्या फालगून म्हयन्यातलो कृष्ण पक्षांतलो पांचवो दीस म्हणल्यार रंगपचमी. तो पाडव्याचो दीस. अशें चाचून तांकां सांगलें.

” पूण ताका धुळवळ अशें कित्याक म्हणटा?” राजून आपलो प्रस्न माडलो.

” ह्या दिसा लोक एकमेकाचेर रंगांची धुल्ल उडवोन खेळटात ताका लागून ताका धुळवळ अशें म्हणटा. आनी ऐक लक्षांत दवरात भुरग्यांनो धुळवळीच्या ह्या खेळांत सैमीक रंग वापरून धुळवळ खेळूक जाय. कसलें तरी घातक रसायन वापरिल्लें रंग वापरूक उपकारना, ताचे जायते वायट परिणाम आमकां भोगचे पडूक शकता.” चाचून म्हणलें.

“पूण चाचू हांवें पळयला कांय जाण उदकांतूय होळी खेळटा, उतकांत होळी खेळप सारके चाचू?” तन्वीन विचारलें.

” हय उतकांत होळी खेळू येता. पूण ज्या उतकांत तुमी होळी खेळतलीं ते उदक नितळ आसूक जाय. तातूंत समृद्ध असो रंग भोरसून ते उदक पिचकारींत घालून एक मेकाचेर मारप आसता. तातूंतच खरी मजा आसता. पूण जर कोणेय अनोळकी मनशान तुमचेर उदक जाव रंग घालो तर ताचे तुमकां वायट दिसूक फावना. कित्याकतर आयज होळी.” अशें चाचून भुरग्यांक समजायलें.

“पूण चाचू आमी ही होळीची परब कित्याक अनी केन्नाच्यान मनोवक लागल्या…?” भावेशान विचारलें.

” हां एक बरो प्रस्न विचारलो तुवें भावेश. आयकयात… तुमकां सगल्याक भक्त प्रल्हादाची कथा कबर तर आसतलीच टिविचेर बी पळयलाच आसतली तुमीं. भक्त प्रल्हाद हो विष्णू देवाचो खूब व्हड भक्त आशिल्लो आनी हिरण्यकशिपू ह्या दुश्ट राजाचो तो पूत आसलो. प्रल्हाद हे विष्णू देवाची भक्ती करता ते हिरण्यकशिपू राजाक मातूय अवड नाशिल्ले. ताका लागून विष्णू देवाचे भक्ती पासून प्रल्हादाक पयस करचे खातीर ताणें जायतें यत्न केलें ताका जितो मारपा खातीरूय यत्न जालें पूण कांयच उपयोग जालो ना. देखून शेवटाक ताका लासवोन मारचो अशें टरयले आनी ते काम ताणें आपलेच बयणीक म्हळ्यार होलिका हिका सोंपयले.

होलीका हिका एक अशें वरदान मेळिल्लें की तिची कूड केन्नाच कनच्याच उज्यांत जळची ना. तिणें आपल्या भावाच्या सांगण्यान वरदानाचो गैर फायदो घेवन भक्त प्रल्हादाक लासवोन मारचो असो कट रचलो आनी ती ताका घेवन जळत्या उज्याच्या आकट्यांत बसली. पूण प्रल्हादाच्या अफाट भक्तीक लागून ताचेर उजाचो कांयच वायट परिणाम जावक शकलो ना उरफाटे होलिका हिचो उजांत लासून गोबर जालो आनी तेन्ना पासून होळीची ही परब मनोवपाची चाल सुरू जाली.” अशें तरेन चाचून भुरग्यांक होळीचे महत्व समजावन सांगले मागीर सगल्यां भुरग्यांनी खूश जावन होळी खेळली.

By Avinash Kunkolkar