Uday Mhambro
तूं राजा औट घटकेचो. तूं राजा आनी तुजी घरकान्न राणी. कोण तुका गाडी धाडटा, तर तुजे राणयेक साडी दिता. रातीच्या काळखांत ल्हवू हातान केळवणीचे पाकीट दिता. मतदानाचो दिस हो तुज्या राज्याभिषेकाचो दिस. ते दिसा तूं चार पावलां वयर मळबांत चलता. आनी मुखावयली पांच वर्सां वणटीक तकली आदळून आपलेच तकलेक ढोंग काडटा.
बा मतदार राजा,
दोश तुजो न्हय. दोश वेवस्थेचो. तूं म्हणजे आयच्या काळांतलो अभिमन्यू. आनी वेंचणूक हो चक्रव्यूह. दर निवडणुकीक तूं चक्रव्यूह तोडपाचो यत्न करता. तुजेपरी तूं तुजे सगळें गिन्यान वापरुन चक्रव्यूह भेदतलोच असो आभास निर्माण जाता. पुण एकतर अभ्यास उणो पडटा. आनी तुजो बळी वता. पुण तूं सुदरना. फुडली वेंचणूक आयली काय तूं परत आपली कळमेल्ली शस्त्रां घेवन परतून धार काडूंक बसता.
बा मतदार राजा,
मोगान आनी युद्धान खंय सगळें क्षम्य आसता. पुण तूं मात मोगाबदला वेंचणूकेक युद्धाच्या रुपान पळयता. वेंचणुकेच्या काळांत तूं तुजे मत पोट तिडकीन मांडटना आपल्या विरोधांत कोण आसा तें पळयना. भाव भावाक वळखना. महाभारतांतल्या पितामह भिष्मावरी तूं एकतर कुड्डो जाता वा गांधारीवरी दोळ्यांक फाडो बांदता. आपल्या विरोधांत आशिल्ल्यां वांगडचे नातें विसरता. पुण कोणाखातीर हिं झगडीझुजां राजा ? तुका मेळटली गादी ? तूं भोगतलो राज्य ? जांचेपासत तूं घरादाराक उजो लायता ते तुजी याद करतले हाचेर तुजो इतलो भरवंसो ?
बा मतदार राजा,
तूं जांचे खातीर तुज्याच भाव बंदाकडे झुंज मांडटा ते फाल्यां तुज्या खुस्तार आपुण राजा जातले. तुज्या कुस्कुटभर कामाखातीर तांच्या दारान तूं जोतीं झरयतलो. एके घटकेचो तूं राजा सदांकाळ प्रजा म्हणूनच उरतलो. राजाच्या दारांत वतकूच राजाचे शेलके तुका हाड हाड करुन हामुडटले. तांचे कामूच ते. ते पगाराचे धनी. हुकमाचे ताबेदार.तांका दोश दिवंक मेळचो ना.
बा मतदार राजा,
दोश सगळो तुजोच. तूं एका दिसाचो राजा आसलो त्या दिसाची याद करुन पळय. तूंवूय त्या दिसा मळबांत पळोवन चलतालो. मतदान केंद्राभायर तुका कोण दिश्टी पडनासलो. तूं एका वेगळ्याच धुंदीन आसलो. कितें तो तुजो झेत ! अब्बा ! पुण तूं एक विसरलो. भितर वतना मत हो आपलो अधिकार म्हण छाती मुखार काडून गेलो. भायर येतना दान करुन आयलो. आसले नासले तें दान करुन आयलो.
बा मतदार राजा,
दान करता तेन्ना खंय ह्या हाताचे त्या हाताक कळूंक फावना. तशें तुजेंय हें गुप्तदान. तुंवे कोणाक मत दिलें ते तुजे राणयेक लेगीत सांगूक ना. पुण दान हें सत्पात्री मनशाकूच करचे अशें शास्त्र सांगता. नातर दान व्यर्थ वता. तुंवे सत्पात्री मनशाक दान केलां अशें आमी धरुन चलूया. आनी एक गजाल वता वता सांगता. एकदां कसलीय वस्त दान केली काय त्या मनशाचो त्या वस्तूचेर कसलोच अधिकार उरना. तुंवेय तुजें मत दान केलां. आतां तुका तें परत मागूंक मेळचे ना. तो अधिकार तुका वेवस्थेन दिवंक ना. आतां तुज्या हातांत इतलेंच उरता ती म्हणजे फुडली पांच वर्सां तुंवे दोळ्यांक बांदिल्ली पट्टी घट्ट करपाची. तुंवे केल्लें दान सत्पात्री लागूं इतलीच प्रार्थना करपाची.
बा मतदार राजा,
तूं म्हणटलो म्हाका इतलें सगळें कळटा जाल्यार हांव इतले दिस वग्गी कित्याक रावलो ? आयक राजा, हांव म्हणून कोण वेगळो न्हय. तूं करता तेंच हांव करीत आयला. सगळें कळून न कळील्ल्यावरी वागला. कारण म्हाकाय खबर आसा दान करतलो जाल्यार मुळांत म्हजेकडे म्हजे स्वताचे मत आसचे पडटा. हो सांगता, तो सांगता तेंच म्हजें मत जावन पडलां.
बा मतदार राजा,
जाले तें जावं. म्हजो गोडाचो पाव. अशें म्हणून आमी आमचे दान सत्पात्री लागला अशे मानून निकालाची वाट पळोवया. पांच वर्सांनी परत राजा जावपाक आमकां कोणे आडावंक ना.
तुका खेपपी,
तुजेवरी हांवूय म्हजो राजाच.
By Uday Mhambro
Manoj Kamat
