Manoj Kamat
शाळेंतलें पयलें पावल
तोंडार आसली म्हज्या रड
हांसतो मुखामळ पळोवन तुजो
कळयेक दिसलें फुलचें व्हड
मस्ती आडांगीपणां आंगात
वाट केन्नाय चुकताली
कानाक पीळ घालून तुवेंच
उजू मार्गार ती पावयली
अक्षर वळण शिकयतना
तुज्या हातान गिरयल्लें
पाढे गणितांतले दर दिसा
सरावान तुवें घोळयल्ले
बडबड गितां म्हणीत हांव
‘ चानीमामाचे शाळेंत ‘ शेणटालों
तुज्या सुरांत म्हज्या तालार
समरस जावन गायतालों
कश्टकाळ सोंसतना
काळजांत उतर तुजेंच जपिल्लें
सत्य वचन, प्रामाणीकपण
आयुश्यभर जिणेंत राखिल्लें
वर्सां वाडत गेलीं आयज
संवसार नवो पळयतालों
धीर तुजो सदांच म्हाका
वाट नवी दाखयतालो
उगडासांतलो मुखामळ तुजो
सपनांतलेगीत दिसतालो
तूं नासलो आयज जरीं
सदांच आशिर्वचन घालतालो
आयजलेगीत हांव म्हज्या
अंतरमनांत तुका जागयत आसतां
तुज्या प्रभावाची वात काळजांत
खिणा – खिणाक तेंवयत आसतां
उदरगतींत म्हजे आयचे
तूं सदांच लिपिल्लो
गिन्यानाचो घसघसो तूं
उर्बा जागयत राविल्लो
कविता संग्रह : ‘ पांख परजळ ‘
By Manoj N. Kamat
