Manoj Kamat
पेदालाक येता नेट
रोदां घुंवयतात चकचकून
पोझिसांव कितें पळयतलो
मार्गार झेतान भोंवून
चिल्ली- बिल्ली पोरां
दांड्या मदल्यान पांय
चलोवंक येनाशिल्ल्यांकूय
ती उमेदीन चलोवंक जाय
दांड्या वयलो मोग
हांसो तोंडार फुलतालो
सरळ काळजाक घालून हात
इश्टागत मिरयतालो
ब्रेकेटाचेर बसून म्हाबळू
वैजा काशोत बाळगितालो
मोटव्या कालसांवांतलो दोतोर
बायटेरीक थारायतालो
कुरैंयकार चिटयो वाटीत
गांवां- गांवांत भोंवतालो
घराकुशीक माडार लकोवन
चीट वाचुनूय दाखयतालो
सायकलकार करबट विकत
वाडोभर हेडटालो
पाट्यांतलें उरिल्लें भोपशें
माजरां, पेट्यांक शेवटीतालो
काद्रू आयसफ्रूटकार
लातां लांब हुमकळटालो
रंग- रंगयाळीं बडये आयसफ्रूटां
पोरांक गांवच्या दाखयतालो
होर्न नेटान वाजयत पेद्रू
भौसाक लागीं जमयतालो
काकणां, पोळयो, कात्रिपाव, पानके
घोस्तान ल्हाना – व्हडांक खावयतालो
तरणाटो कांपीण वाजयत
खोमसान नव्या मिरयतालो
शिमल्याक फाटल्यान बसोवन
मिंगेलीना सूत जुळयतालो
गुस्त्यांव मेकानीक
आटे रोदां फिरयतालो
वाल सारको घट करून
टायर चेपून पळयतालो
सायकल ही शेणली आयज
सायकलमोटार, गाडी आयली
गरिबांचें सादन म्हूण
केली तिका घरा भायरी
नव्यो मोदी सायकलीच्यो
केन्नांय वाटेत दिसतात आयज
दुडू मायज मेजूनलेगीत
शेणील्लें पळोवंक मेळना दायज.
कविता संग्रह : ‘पांख परजळ’
By Manoj N. Kamat
