उंच मळबार उडटालो
वाऱ्यार दोर ओडटालो
धागो अळंग सुटत वतना
आनीक वयर चडटालो

वारो जेन्ना भरिल्लो
आत्मविश्वास वाडिल्लो
गर्वान तो फुलिल्लो
आपलेच भितर शेणिल्लो
मंद वारो जायत गेलो
गोलांट्यो तो खायत गेलो

झाडांदिकेन देवतना
दोर सदळ पडत गेलो
मांज्या फिरकेक गुटलायलो
ओडून ओडून थातारलो

वारो येवपा वाट पळयत
पैस शितिदाचेर सांबाळ्ळो
परत आयली वाऱ्या झुळूक
उंच तो वचूंक लागलो

इतलो उंचायेचेर पावून
थंयच तो थिरावलो
भंय नासलो देंवपाचो
झिरकून झाडार उरपाचो

दोर तुटून उंबकळटनां
दोळ्यांत दूख विरपाचो
अचकीत ताका दिसलो

आनीक एक पतंग उडटनां
लागीं आयलो इश्टागतीन
दोर ताचो तोडटनां
उरलें आतां हातांत सूत
पतंग पैलतिरा उडटालो

शेणलो तो कांय खिणांत
अथांग मळब सोदतालो
दोर आतां सैरभैर
सपनांनी शेणिल्लो
गांठी पडून उगडासांच्यो
अनाठाई शिरकिल्लो

मेळ्ळीलो धागो फिरकेक
जडायेन जरीं गुटलावतालो
दुसऱ्या दिसा जैताचें
निडर सपन पळयतालो

By Manoj N. Kamat