वाचनाचे म्हत्व आनी ताची आवड
ल्हान भूरगीं हीं मातयेच्या गुळ्या भशेन आसतात. जसो तांकां आकार दिता तशी तीं घडटांत, भूरग्यांक घडोवोक ताच्या आवय बापायचो तसोच शिक्षकांचो मोलादीक वाटो आसता. वाचनांत, बरोवपांत जाव दुसर्यांनी वाचिल्ले आयकपांत…
ल्हान भूरगीं हीं मातयेच्या गुळ्या भशेन आसतात. जसो तांकां आकार दिता तशी तीं घडटांत, भूरग्यांक घडोवोक ताच्या आवय बापायचो तसोच शिक्षकांचो मोलादीक वाटो आसता. वाचनांत, बरोवपांत जाव दुसर्यांनी वाचिल्ले आयकपांत…
एक दीस एक कोलो दर्या वेळेर भोंवतालो खिणांत वेळेर बसप ताचे खिणांत उदकांत देवतालो. वेळेर आशिल्लें बुराक दावले मारून उस्तितालो बुरकांत आपले नाक घुसोन कितें तरी सोदतालो. बरच वेळ एक…
साठ वर्सांची एक जाण्टी आजी तिट्यार पणट्यो विकूंक बशिल्ली. ल्हान-ल्हान मातयेचे पणट्यो ती स्वताच आपल्या हातांनी तयार करून सुकोवन फाटले दोन दीस त्यो विकपाक तिट्यार बसताली. पूण, दोनूय दिसां तिका…
स्मार्ट फोना परस आतांचे भुरगें बरेच स्मार्ट जाल्या शे दिसता. शिकपातूंय आसा न्हय तुमी भुरग्यानो स्मार्ट? काय फकत मोबायलांतल्यो गेमी खेळपांत…? हे पळयात भुरग्यांनो, ह्या वयार तुमच्या हांतान मोबायल… ही…
जुनाचो म्हयनो आयलोपावस पडलो साबार वाठारानधर्तरेन सोबीत वास सोडलोनवें कोमर्यो फुटल्यो झाडार. ल्हवू-ल्हवू उदक वाडनझरीं न्हयों व्हावूंक लागल्योउटगाराच्या पावसातबेबें, बेबक्यो गावूंक लागल्यो. सैमाचे गीत गावंकवार्यान धरलो सूरपावसाची रिमझिम पळोवनमोराक नाचपाची…
गुरू हो एक महारूकशिश्य त्या रूकाचे फांटे आसतागुरू आनी शिश्याचे अतूट अशें नातें आसता गुरू हो गिन्यानाचो हारसोशिश्य त्या हारशांतले स्वरूप आसता गूरू आनी शिश्याचे नातंजशें साकर आनी तूप आसता…
एक दीस राजू दोनपारच्या वेळार, ताच्या पोरसांत कुदळ घेवन जमीन खणटाना ताच्या आज्यान ताका पळयलो. राजू खणटालो आनी खणिल्ली माती खरें घेवन उस्तितालो. तो कितें तरी सोदतालो हें कळटालें आजो…
देवान मनशाक रचूनह्या संवसारांत धाडला.ताका मनशाचो मान दिवनमनीपणांत हांडला. ताचेर विस्वास दवरूनताका विस्वासी रावला.पूण मनीस आपलेमनीसपण विसरूनदुडवाच्या फाटल्यान धांवला. आयज-काल मनीस आपलेंमनीसपण विसरत चल्ला. कांय जाणानी तर आपलेंमनीसपण असुरां कडेनघाणाक…
आपल्याच पावसांत भिजता पावस सुर्या वतांत सुकता पावस भुयेंत भितर जिरता पावस कुपां जावन जट्टा पावस….. पावस पडून भरलें तळें फुल्ला सोबीत सांळका कळें उकतें करून तुजे दोळें सैमाचें हें…
ती रात दिवाळेची आशिल्ली. सगलें शार दिव्यांच्या उजवाडान लखलखताले. शारांतल्या प्रतेक घरांत वेगवेगळ्या तराचे दिवें पेटिल्लें दिसतालें. विजेचें दिवें, पणट्यो, मेणवाती. अशे जायत्या तराचे दिवें… पूण त्या गरीबाचे खोपीत भन्नाट…