दुशकाळ मारगायेचो
मारगायेच्या दुशकाळांत शेतकार रडटात बावडें भाजी सगली मारग जाली टमाट जालें अदीक तांबडे टमटाचो दर मळबाक तेकलो तांबडे टमाट गिरेस्त जालें पूण ताका जल्माक घालपी शेतकार मात गरिबूच उरलें कांद्याकूय…
मारगायेच्या दुशकाळांत शेतकार रडटात बावडें भाजी सगली मारग जाली टमाट जालें अदीक तांबडे टमटाचो दर मळबाक तेकलो तांबडे टमाट गिरेस्त जालें पूण ताका जल्माक घालपी शेतकार मात गरिबूच उरलें कांद्याकूय…
करमळेच्या तळ्यांत रावताली दोन बोकीं दीस रात कश्ट करी तरीय नशीबान पोखीं बक्याक त्या आसली धूव एकूच आपूरबायेचीं उफाट माये मोगाची आस तांच्या जगण्याचीं कांय वर्सां पयली तीं तिगांय आसली…
देशाच्या ध्वजा म्हज्या मेकळेपणान हुबत राव मुक्तीची सासाय तूं उंच मळबार फांकयत राव संकश्टां सोंसलीं साबार रगताचेर आयला भार एकवटाचें अशोक चक्र काळजांत अखंड भिनला सांवार स्वराज्याचें सुटलां वारें भगवें…
वीर तो भारत भुयेचो धीर काळजांत बाळगितालो आवय- भुंयेचे राखणेपासत रगत शिमेर व्हांवयतालो झुजलो साबार आवेग झुजां तरीं मोख शांततायेची बागयलीना केन्नाच मान ताणें देख आत्म – संन्मानाची झुजाक भायर…
तूं ज्या रुपांत म्हाका पळयशी हांव तुका थंय दिसतलों खर इत्सा करशी हांव रुजतलों उलो मारशी रोखडोच पावतलों इश्ट मानशीं गरजेक धांवतलों काळजाचेर हात दवरून म्हजो उगडास काड मूर्त रुपांतल्यान…
देशाखातीर झुजतनापांयार गुळी बसूनतो विव्हळील्लो रगताच्या कोंडांत बुडिल्लोप्राण कुडितूच शिरकल्लोभूक आनी तानेक तरशेल्लो मेल्ल्याभशेन पडिल्लोतेळपी हेलीकॉप्टर येतालींदुरबिणींतल्यान पळयतालीं वेचून- वेचून मारतालीं जवानांकरणांगण जाल्लें रगता न्हंयजंय व्हांवताल्यो जवानांच्यो कुडी देशप्रेमांत बुडूनताकाय…
जिविताचें सपन म्हजें उजवाडान भरता शिरंतरांत उफाळून ल्हार मेकळीकेन फुलता बंदखणीचे बंदपास जिविताचे मंद स्वास काळखी खीण संकश्टाचे एकवटीत आमची भास साद कानार घुमतना काळजाक भालो रोमतना अंदल्ले उस्वास म्हजे…
ल्हान वयांतूच जिणेंतआयलो दुखाचो पूरबापूय गेलो संवसार सोडूनभरून आयलें उर आज्या, मामाकडेन रावूनशिकप पुराय केलेंमैल- मैल अनवाणी चलूनगिन्यानी ते जाले लग्नांतलेगीत हट्टाक लागूनमागलें ‘सुती कापड’चरख्याचें म्हत्व कळिल्लेंतांणी केलो वापर पेवून…