पनेळ
पावसान झोडपून काडटकच मानशेचे घान्डे उगडटाले पावशी उदकान मिस्तुराद न्हंय मिरयत गांवान रिगताली शेतांनी शेतकारांच्या काळजानीं पनेळ घेवन भोवंडी मारतना पावस पिरपिरतालो पोंदा दाट चिखल निराशेचो उदकावयर तरंगताली आस सपनां…
पावसान झोडपून काडटकच मानशेचे घान्डे उगडटाले पावशी उदकान मिस्तुराद न्हंय मिरयत गांवान रिगताली शेतांनी शेतकारांच्या काळजानीं पनेळ घेवन भोवंडी मारतना पावस पिरपिरतालो पोंदा दाट चिखल निराशेचो उदकावयर तरंगताली आस सपनां…
कुपां घेतात रुपां मळबांतले तरंग मनांत फुलतात रंग भुरगेपणांतले उडटात उंच मळबांत काणयो घडटात जिणेच्यो पुराय जावंक नाशिल्ल्यो पावस मदीच खेळटा आपालिपा माकडाच्या लग्नांतलो वतांतलो आनी हीच आक्रताय मळबांत रूप…
एका वर्सान आयज पावस आयला म्हज्यांतलो सगळो मळ आयज व्हांवून वतलो हांव नितळ – निवळ जातलों हांवें चड विचारांचो भार म्हज्या हड्ड्यार घेतिल्लो ह्या पेचाच्या पोंदा हांव चिड्डूंक लागिल्लों विचार…
पावस घसघसतालो नाच्च जातालो रोयणींक येताली जाग मातयेच्या गर्भांतल्यान अळमीं काडटालीं माग कळे जल्मताले बोंगे जाताले हळूच आनी सत्री जावचे आदींच नाच्च जाताले मनशाचे जागेन दोळे पारखीताले नदरो तरशेताल्यो सोरपाची…
जिणेंत सोबोवन जालींसंवसाराचीं घेणीं – देणींपोटा भूक कळचे कळूनशेतकाराचे आमी रिणी वर्सुयभर कश्ट – कामघामा न्हंयो व्हांवतनाएक एक थेंबो दाटूनदाणो पिकाक फुटतना जूं खांद्यार, स्रद्दा मनांतबैलां जोडी आमुडटनामुंगरून पांय, विसरून…
हिं काळी कुपां पळय कशीं मळबांत एकवटल्यात कोण म्हणटात काळखी कुपां मांडल्यात तर कोण म्हणटा आयज मळब दाटलां पावसाचीच सुलूस ही केन्ना कोसळत सांगू नजो ! ते चार वण्टीं भितरले…
तना मनान सामको बरो तो नितळ, निवळ कोणे कोणे आदन दवरले ताचेर तपलें आपलें काडलें शिजोवन सगळ्यांक सगळें दितालो तो कोणाक कितें जड तें पोटांतूय घेतालो तो घेणारो खंय दिणार्याचे…
हांव दुसरेंत वा तिसरेंत बी आसत तेन्ना. सादारण णव ते धा वर्सांचो.पणजे मुष्टिफंड संस्थेच्या श्री महालक्ष्मी विद्यालयांत शिकतालो. महालक्ष्मी देवळाकडेच भोब्याल्या घरांत म्हजो मामा रावतालो. अपरी ते चौथीमेरेन हांव मामागेर…
“इश्टागतीक लागना पिराय ना जाती धर्माची वंय आसची काळजाची खोलाय कसली आस आसची न्हय” हि म्हजी चार वळींची कविता हांवे पस्तीस वर्सां आदीं बरयल्ली. खरेंच, इश्टागत करपा खातीर जात –…
विसरायेचे वाटेर एक आयज परत फुल्ल्या सांवर सांगता जशी मेल्ल्या म्हज्या मनांक येवंदी नवो चंवर सांवरी बाये तुजीं-म्हजीं वेगळीं हांगा जिणें कोंतां फुलांक म्हज्या मोलायतना भागाक येतलीं म्हजीं खतां बोडकी…