Manoj Kamat
धीर काळजांत बाळगितालो
आवय- भुंयेचे राखणेपासत
रगत शिमेर व्हांवयतालो
झुजलो साबार आवेग झुजां
तरीं मोख शांततायेची
बागयलीना केन्नाच मान ताणें
देख आत्म – संन्मानाची
झुजाक भायर सरतनां
बळ भरिल्लें शिरंतरांनी
विचार ताचो सिमेंत घुस्पल्लो
एकटो जरीं घराबो गांवांनी
धाडशी वार, जिवाक ना थार
दुस्मानाक सोंपयमेरेन
झुजात रणसंगर चलतालो
निमणो स्वास आसामेरेन
रगताच्या थेंब्यांत मोग भुंयेचो
तांबडे मातयेंत जिरतालो
विराची त्या गाथा अपरूपी
दूक दोळ्यांत झिरपयतालो
घराबो जरी दुख्खा सायेंत
आयज उपाट पातळलेलो
अभिमान देशाचो, शहिद विराचो
काळजांत ‘जोश’ शिंवशिंवलेलो
आर्गां वीर शहिदाक ओंपतना
देश पुराय एकवटिल्लो
दूख ते भुंयेक भोगतालें
ध्वज तो तेन्नाच आक्रोशिल्लो
देशाखातीर वावुरपाची
शक्त तरणाट्यांमदीं पातळटाली
इतिहासाचीं पानां बरोवंक
रंध्रां उन्माद जागयतालीं
सलाम त्या वीर जवानाक
देश रिणांत ताच्या उरिल्लो
संकल्प ताणें निडर बाळगिल्लो
भावकेचो संदेश रूजयल्लो.
By Manoj N. Kamat
