एक ल्हानसो शेड्डो
झाडार सावन सकयल पडलो

जमनीक आपटून बेशुद्ध जालो
शुद्धिर येताच परत झाडार चडलो
आनी परत जीमनीर पडलो

अशें तीन चार वेळा जालें
धडपड करून सामको थकिल्लो
यत्नाक यश ना म्हणून निर्शेल्लो

झाडार चडून, पडून खरशेल्लो
तरी आगांपांगान शाबूत आशिल्लो

नार्शेल्ल्या मनान घरा पावलो
सदांच टवटवीत दिसपी चेहरो
आयाज बाविल्लो

हाचें आयज कितें जालें कांय?
आवय, बापायक प्रस्न पडिल्लो

सांग पुता कितें जालें?

इतलो कित्याक तूं आयज दुख्खी?

कोणें कितें म्हणलें तुका?

काय तुजेकडेन कसल्यो जाल्यो चुकी? ( आवयन विचारलें )

म्हाका कोणें कांयच म्हणूक ना
म्हजी कसली चुकय ना
पूण जगणे हें जड जालां
म्हाका जगपाची आवड ना

झाडावयल्यान पडून मरचो म्हणून
आत्महत्या करपाचो यत्न केल्लो
पूण म्हज्या नशिबांत मरणूय ना

केल्लो यत्न फुकट गेलो
मरण हे समस्यांचें समाधान न्हय
आत्महत्या करून केन्ना मरचे न्हय

धिटायेन त्या समस्यांचें समाधान सोदचे
ह्या खेरीज दुसरें विचार मनांत हाडचें न्हय

मराण हें संवसारांतले निमणें सोत
मरणा उपरांत तूं कांयच करूंक शकना

ह्या संवसारांत
सांग, कसलें दुख्ख आसा तुका
आमी आसा तुज्या सांगाताक

मनीसजात मदांत जालीं
आमकां ताणीं लजेंत घालें

आमच्या परस चड आतां
तेच रांग बदलूक लागलें.

By Avinash Kunkolkar