पेनाक फाटल्या कांय वर्सां सावन
आवाज आयकूंक येत आसा…
केन्ना दिल्लीच्यान
केन्ना पणजेच्यान!
धर्माचो अधर्म
जाती कातीचें वर्म
वर्मार घाय
मनशा-मनशां ठाय!
पेटय उजो
तुजो-म्हजो
मार फोण्ण
भुरकय कण्ण!
हाका तोप
ताका चोप
कोणाक भितर उडय
नाजाल्यार येतिश्ट बडय!
आचार – विचार – अविचार
अत्याचार – भ्रश्टाचार
जो लाचार
तोच शिश्टाचार!
पेनाच्या दोळ्यांतली शाई
घळ्ळ जावपाक दोन दुकांची घाई
….काळीज घायाळ
मन मन घायाळ…!
एकाद्रेंच पेन रडत आसा….
अटंग्या कागदाच्या रानांत
आटिल्ली शाई चरत आसा
भयाण – भयानक संवेदनशुन्यांत!
आतां फकत हुंदके, घुस्मट, घुस्मटमार
पेन धुमशेंता भितरल्या भितर
स्वतंत्रपणान रडपाकूय आतां
काळीज जाता पाशाणी फातर!
— प्रकाश द. नायक