भाई मावजो: तो सगल्यां खातीर साहित्यकार आसत, तो कथाकार आसत, तो कादंबरीकार आसत, तो ज्ञानपीठकार आसत पूण तो हें सगलें आसच्या पयलीं म्हजे खातीर एक मनीसपण आशिल्लो मनीस आसा.

गजाल २७ डिसेंम्बर १९९९ ह्या दिसाची. म्हज्या दोळ्याक अपघात जावन हांव बांबोळे पाविल्लो. पावला त्याच दिसा म्हज्या दाव्या दोळ्याचें ओपरेशन जाल्लें. म्हजी घरचीं, भरत नायक आनी तुकाराम शेट म्हज्या अपघाताची खबर आयकताच बांबोळेंत पाविल्ले.

दुसऱ्या वॉर्डांत डॉ. प्रकाश प्रर्येकार हांची आवय भलायकी बरी नाशिल्ल्यान एडमीट जाल्ली. (हें म्हाका मागीर कळ्ळां) नव्या वर्सा म्हणल्यार ०१/०१/२००० ह्या दिसा प्रकाशाचे आवयची खबर घेवपाक भाई मावजो बांबोळे आयिल्लो. थंय भाईक प्रकाशा कडल्यान म्हजी खबर कळ्ळी. हांव आय सी यूंत आशिल्ल्यान (प्रकाश पर्येकार आनी भाईक) विचारपूस करपा खातीर तांकां म्हजी प्रत्यक्ष भेट घेवपाक जमलेंना. पूण म्हाका डिस्चार्ज दितकर चार-पांच दिसांनी भाई आनी प्रकाश म्हज्या घराकडेन आयिल्ले. येदो व्हडलो कादंबरिकार, लेखक म्हज्या सारक्या ल्हानशा लेखकाचे खबरीक प्रत्यक्ष भेट दिवपा खातीर म्हज्या घरा कडेन येवप म्हज्या खातीर दुर्दैवी (अ) भाग्याचें आसलें. हांव उठपाक शकनासलो तरी भाईन म्हज्या घरा कडल्यान भायर सरतना जी म्हाका मानसीक घटसाण दिल्ली ते घटसाणीचेरूच म्हाका दिसता हांव आयजूय घट बरो उबो आसा. त्या दिसा तांणीं म्हणिल्लें, ‘रेखा (घरकान्न म्हजी), गोंयाभायर व्हरपाचो आसल्यार लेगीत म्हाका कळय!’

फेब्रुवारी २०००त म्हज्या दोळ्याचेर दुसरें ओपरेशन बांबोळे जालें. तरीय दाव्या दोळ्यांत काळोखूच दिसतालो. दुसरें ओपरेशन करून तकलेंत फोडाफोड सुरू जाल्ली. सोंसूंक जायना इतली फोडाफोड- दोळ्यांत आनी तकलेंत. तो काळूच तसो आसलो. दोळो कोंचून भायर काडू कसो दिसतालो, तकली वणटीर मारून फोडून उडोवंची अशें दिसतालें. म्हाका कळ्ळें, म्हाका हांगां रावून हांव बरो जातलो ही आस्तूच खंयच्या खंय विरून गेल्ली. जेन्ना बांबोळेच्या दोळ्यांच्या दोतोरान सांगलें, ‘तुका दुसरेकडेन खंय तरी वचचें लागतलें!’

एका दोळ्यांत काळोख आनी दुसऱ्या दोळ्या मुखार दिसतालें कोंसळिल्लें मळब! निकतोच संवसार रुळार येतालो. १९९६त जागो घेवन नवीन घर बांदिल्लें. आठ वर्सांचो अक्षय आनी चार वर्सांचो अंबर. हांव भायर गेलो जाल्यार म्हज्या फाटल्यान हांचें कितें जातलें, होच विचार, चिंता! अश्या वेळार भाईची तीं उतरां याद जालीं. ‘गोंयाभायर व्हरपाचो आसल्यार लेगीत म्हाका कळय!’

रोकडोच रेखान घरांतल्या लॅंडलायनी वयल्यान भाईक फोन लायलो. भाईन रेखाक सांगलें, ‘चेन्नाय, शंकर नेत्रालयांत व्हरपाचो. फुडलें कितें करपाचें तें हांव पळयतां”. केदो आदार आनी धिटाय आसली त्या भाईच्या उतरांनी! मागीर भाईली चेन्नाय फोनाफोनी, मेल-ई-मेल.. ताच्या आदारानूच हांव चेन्नाय पावलो.

बांबोळे दोन जाल्यार तिसरें ओपरेशन (शंकर नेत्रालयांत पयलें) मार्च २००० वर्सा जालें. थंय मागीर आनीक तीन ओपरेशनां जालीं. आनी उजव्या दोळ्याचेर एक अशीं वट्ट स ओपरेशनां जाल्लीं.

चौथें ओपरेशनाक २००० वर्साच्या जुलै म्हयन्यांत वचपाचें थरलें. हांव आनी म्हाका एसिस्ट करपी महादेव नायक अशे दोगूच जाण वतात हें कळटकर भाईन अचकीत आमच्या वांगडा येवपाचें थारायलें. तीच ट्रेन, तोच डबो, तोच वेळ आनी मुक्काम थेट शंकर नेत्रालय, चेन्नाय!

भाई वांगडा सत्यवान बाब कुंदे, मडगांवच्या कुराडे पेट्रोल पंपाचो पात्राव कुराडो बाब, आदलो डी वाय एस पी बाब संतोबा देसाय हे चौग जाण आनी आमी दोग जाण…हांव आनी महादेव. वट्ट स जाण!

वता त्या दिसा म्हजे मडगांवचे मेवणेन-जयंतीन-बरो अर्दो डबोभर खतखतें आमकां रातचें खावपा खातीर म्हणून करून दिल्लें. वांगडाच स जाणां खातीर बारा चपात्यो दिल्ल्यो.

रात जाली तसो हांवें डबो उगडलो आनी खतखत्याचे वांटे घाले. पळयत जाल्यार पांचूच प्लेटी आसल्यो. हांवें म्हणलें,’प्लेटी पांचूच आसात. तुमकां जाय तितलें खतखतें आतांच घेयात. एक प्लेट कमी आशिल्ल्यान हांव डब्यांत हात घालून खाता.’

‘बरें ‘– सगले.

आमी खावपाक सुरवात केली. इतल्यान भाईन म्हणलें, ‘प्रकाश, खतखतें उरलां रे!’

‘भाई, हांवें डब्यांत हात घालून खाला.’

‘हाड दी म्हाका तशेंच!’ — भाई

‘भाई, उश्टायलां हांवें तें…’

‘आरे, आसूं रे, दी म्हाका तसलेंच! आमी सगले एकेच मातयेचे पूत!’

तांणें डबो ओडलो आनी खतखतें घेतलेंच. त्या उपरांत संतोबा देसाय, कुराडो बाब, कुंदे बाब!

म्हाकाच लजशी जाली. ओठांवयलीं उतरां गोठून गेल्ली. ल्हवे कणकणीं कांटो फुलिल्लो आनी उगत्या आशिल्ल्या दोळ्यांतल्यान दुकांची पावळी पोल्या वयल्यान निस्तताली जाल्यार करकचून धांपिल्ल्रा दाव्या दोळ्यांतलीं दुकां मात भितरल्या भितर आटून गेल्लीं.

भाई म्हजे खातीर कोण आसलो आनी आसा हें आनीक खंयच्या उतरांनी सांगूं तुमकां?

भाईचो आयज ८०वो वाडदीस. तांच्या जिवितांत आनीक उण्यांत उणीं २० तरी वर्सां उरल्यांत. तीं तांचे खातीर मागूयाच आनी तांचो शेंकडो मनोवपाची संद आमकांय मेळचीं ही इत्सा उक्तावया आनी म्हणूंया, ‘भाई. तुज़ो सहवास आमकां सदांच मेळूं कारण तूं लाखांत एक रे!’

तुजोच प्रकाश

By Prakash Naik