इश्टांनों, १९७२ वरसा प्रदर्शित जाल्लो शक्ती सामंता निर्मित – दिग्दर्शित ” अमर प्रेम ” ह्या राजेश खन्ना आनीं शर्मिला टागोर हांच्या सुंदर अभिंयान नटिल्ल्या सर्वांगसुंदर सिनेमा खातीर गीतकार आनंद बक्षी हांणीं बरयल्या एका गितांतली हीं उतरां.

म्हाका दिसता शारांपरस गांवांत असल्यो गजाली चड घडटात. कारण गांवांत भौतेक लोक एकामेका वळखतात. लागिंची नासली तरी तोणवळख तरी आसताच.

थोडे लोक अशेंय उलयतात आनीं थोडे लोक तशेंय उलयतात.

एखादो मनीस दिसरात कश्ट करतना दिसत जाल्यार लोक म्हणटात, तो दिसरात पयशांलागून मरता ! आनीं कश्ट करनासतना घरा बसलो जाल्यार बेकार लवडी म्हणटात.

पयशे खर्च करत जाल्यार पयशांचो मद जाला, उजो मारला, गरजे भायर पयशे मोडटा, पयशांचो देखाव करता म्हणटात. आशिल्ले पयशे खर्च करना जाल्यार कंजूस म्हणटात.

तुमचे कडेन पयसो आसत जाल्यार दोन नंबरचो पयसो एखटांय केला म्हणटात. पयसो नाजाल्यार मातशी बुद्ध आशिल्ली जाल्यार चार पयशे एकठांय करता आशिल्लो आनीं ही परिस्थिती येवची नाशिल्ली अशेय थोमणे मारतात.

जिवितभर मेहनत करून जोडिल्ल्या दूडवांचेरय लोक उलयतात. मूर्ख खंयचो, दुडवांचें सुख घेवपाचें नाशिल्लें जाल्यार इतले दूडू जोडिल्ले कित्याक ? आनीं कोणी तरी ते जोडून सुख भोगता आशिल्लो.

कोणें कितेंय म्हणूं, कांय लोकांचेर कांय परिणाम जायना. ते म्हणटात, म्हळ्यार कितें जालें, आंगाचे कुडके वतात ? लोक कितें म्हणटात तें आयकत गेले जाल्यार आमीं उदरगत करूं पावचे नात.

कांय जाणांक फाल्यां कोणी कितें म्हणटलो जाल्यार आयचे रातीकच न्हीद पडना.

अशीच एक काणी हांवें वाचिल्ली. एक सौदागर आपल्या पूता वांगडा पोसक्या गाढवाचे फाटीर सामान लादून दुसऱ्या गांवांत विकूं वतालो.

वाटेर एका गावात पावतकच एकट्यान म्हळें, हाका इल्ली सुद्धां काळकूट ना. त्या बाबड्या मोनेजातीचेर वजन घालून आपूण जोडूं वता.

हें आयकून सौदागरान तें सामान आपले फाटीर घेतलें. दुसऱ्या गावात पावतकच एकट्यान म्हळें, पूताक म्हणून मातशी सुद्धां अक्कल ना. बापायचेर वजन घालून आपुण हात हालयत चलला.

हें आयकून पुतान सामान आपले फाटीर घेतलें. फुडल्या गांवात पावतकच एकट्यान म्हळें, हांकां दोगांकय अक्कल ना, गाडव आसतना आपूण सामान फाटीर मारून वतात. गाडव खंयचे.

कांय वेळान फुडल्या गांवात पावतकच गाडवा फाटीवयलें सामान विकून वतना पळवन एकट्यान म्हळें, पळय गाडवाचे फाटीर सामान कांय ना. म्हणटकच बसून वचूं येता. पुण अक्कल आसूं जाय. हें आयकून बापायन पूताक गाडवाचे फाटीर बसयलो.

फुडल्या गांवात पावतकच एकट्यान म्हळें, पूताक पळय इल्ली सुद्धां अक्कल ना, वयस्क बापायक गाडवा फाटीर बसोवन सुसेग दिवपा सोडून, तरनाटो पूत आपूण गाडवा फाटीर बसून वता.

फुडें वतकच सौदागराक पळवन एकट्यान म्हळें, बाबडे मोने जातीकडच्यान कितलें म्हणून काम करून घेवप ? पयलीं सामान फाटीर घाल्लें आसतलें आनीं आतां आपूण गाडवाचे फाटीर बसला आनीं पूताक मात चलयत व्हरता !

इश्टांनों, एकदां न्हंयचें तोण बांदूं येत खंय पुण उलयतल्याचें तोण बांदूं येना अशें म्हणटात तेंच खरें !

By Ranjan Naik