शाळेंतलें पयलें पावल

तोंडार आसली म्हज्या रड

हांसतो मुखामळ पळोवन तुजो

कळयेक दिसलें फुलचें व्हड

मस्ती आडांगीपणां आंगात

वाट केन्नाय चुकताली

कानाक पीळ घालून तुवेंच

उजू मार्गार ती पावयली

अक्षर वळण शिकयतना

तुज्या हातान गिरयल्लें

पाढे गणितांतले दर दिसा

सरावान तुवें घोळयल्ले

बडबड गितां म्हणीत हांव

‘ चानीमामाचे शाळेंत ‘ शेणटालों

तुज्या सुरांत म्हज्या तालार

समरस जावन गायतालों

कश्टकाळ सोंसतना

काळजांत उतर तुजेंच जपिल्लें

सत्य वचन, प्रामाणीकपण

आयुश्यभर जिणेंत राखिल्लें

वर्सां वाडत गेलीं आयज

संवसार नवो पळयतालों

धीर तुजो सदांच म्हाका

वाट नवी दाखयतालो

उगडासांतलो मुखामळ तुजो

सपनांतलेगीत दिसतालो

तूं नासलो आयज जरीं

सदांच आशिर्वचन घालतालो

आयजलेगीत हांव म्हज्या

अंतरमनांत तुका जागयत आसतां

तुज्या प्रभावाची वात काळजांत

खिणा – खिणाक तेंवयत आसतां

उदरगतींत म्हजे आयचे

तूं सदांच लिपिल्लो

गिन्यानाचो घसघसो तूं

उर्बा जागयत राविल्लो

कविता संग्रह : ‘ पांख परजळ ‘

By Manoj N. Kamat