Manoj Kamat
भुरगीं तीं
भुरगींच आसतात !
मस्ती करून मिश्कील हांसतात
आंगात विजो शिंवशिंवतात
नासल्यार मोनेळ पातळायतात
सगळ्यांक तीं जाय आसतात
भुरगीं तीं
भुरगींच आसतात !
मखलाशी करतात सपनांची
मतां माणटात आपणांची
किजिलांय जातात इश्टांची
एकवट रोखडीच भावा-भयणींची
भुरगीं तीं
भुरगींच आसतात !
लायतात आपलेपणाची ओड
अणभव हीच तांची जोड
मोगा- आपलेपणाचो गुथून पोड
गिरेस्त – गरीब ही ना खोड
भुरगीं तीं
भुरगींच आसतात !
भुरगेपण कांय खिणाचें
फुलपाखो कसो उडपाचें
सपनांनी फुडाराच्या रंगपाचें
दिस- रात खेळपाचें
भुरगीं तीं
भुरगींच आसतात !
आयकून घेतात सगळ्यांचें
करतात मात मनाचें
जाणट्यांनूय आयकुचें तांचें
फिशाल उतर बुद्दीचें
भुरगीं तीं
भुरगींच आसतात !
भुरगींच फुडार देशाचो
मान- सम्मान घराब्याचो
‘बडयेचो’ धीर जाणट्यांचो
निखळ उलो काळजाचो
भुरगीं तीं
भुरगींच आसतात !
भुरगीं तीं
भुरगींच आसतात !
By Manoj N. Kamat
