म्हापुरसाची वळख ही
व्हड सपन ताणें देखलें
मायभाशेक मानाचो पाट
दिवंक कवन ताणें रचलें

हिणायलो ताका लोकांनी
उणाक भाशेक लेखून
स्वाभिमान जागलो ताचो
बांदावळ भाशेक ओंपून

जाले कितले वाद- विवाद
हार मानली ना ताणें
इतिहास धरून तत्वगिन्यानी
साहित्यूच ताचें जिणें

अभ्यास साबार भासांचो
जोडलो पावंडो बुदवंतकायेचो
कोंकणींतल्यान चिटयो बरोवन
राखलो प्राण गोंयच्या दायजाचो

एकूच ध्येय उद्दिश्ट बाळगिलें
आवयक मानान वागोवपाचें
मोख दवरली वचन घेतलें
कोंकणी सदांच केळोवपाचें

देख ताची घेवन म्हाका
करूंक जाय मोग कोंकणीचो
वितुश्टां सगळीं पैस करून
वावर करूंक जाय मांयभाशेचो

फुडले पिळगेक उर्बा दिवन
कोंकणी वाटेन हाडूंक जाय
हेर भासां इतलोच पावंडो दिवन
अभिमानान जियेवंक जाय.

By Manoj N. Kamat