Prakash Naik
मोराची पांयजणां घेवन
आमोरी घरानघर येता
केन्ना ती सवणें जाता
घोटेरांत येता
पिलांक ऊब दिता
केन्ना ती गोरूं जाता
गोठ्यांत येता
पान्याक तिच्या
पाडकाचे जिबेची चट लागता
केन्ना ती कामगार जाता
घरांत येता
आयज जोडून हाडिल्ल्याचे
वांटे करता
जोड एकेका बोटाक लायता लाब
दोन तीन चार पांच…
तिची बोटां सोंपतात
बोटां सकयल ताळटाचेर
खिणांचे नकाशा जाल्ले आसतात
त्या झरिल्ल्या रेघांमदीं
तिका भारताचो नकासो दिसता
ती जमनीक पोट तेकोवन न्हिदता
आनी
दिसभर माथ्यावयलें वजें ल्हव करपाक
घेतलेली चुंबळ केन्ना माथ्यापोंदचें उशें जाता
आमोरेक संपन्न अशें
सपन पडटा
तिका सपनांत धुंवरीशी दिसता
ते धुंवरेतल्यान अस्पश्ट जावपी
अच्छे दिन…
तिचो ती फाटलाग करता
ती धुंवरीच आसता…
फटिंगानो ऽऽऽऽ
आमोरी सपनांतूंंच आड्डता
ती जागी जाता
ती उठून बसता…
ताळटाच्या खिणांवयलीं
पांचूय बोटां मोडटा…
कटाकटा कटाकटा…!
By Prakash Naik
Manoj Kamat
