शिक्षक नांवाचो एक प्राणी आसता. शिकोवप हें ताचें काम. शिकोवप म्हणल्यार पाठ्यपुस्तकांतले पाठ शिकोवप. पूण कांय शिक्षक हे पाठ्यपुस्तका पुरतेच मर्यादित रावं नासतना, ते भुरग्यांक हेरूय गजाली शिकयतात. जितलें ताचें चडावत गिन्यान तितली ताची शिकोवपाची कळाशी उंचेली. शिकयतना तो फकत theorotical रावं नासतना तो practical जाता तेन्ना अशा शिक्षकाक खूब खेपे लोक प्रशिक्षक म्हणुनूय पळयतात.
खूबशे लोक गरज तेन्ना रीण कर्ज काडटात. शिक्षकूय ताका आडवाद आसना. खूब खेपे शिक्षकाबगर हेर लोक जे रीण कर्ज काडटात तांचे रिणांचे हप्ते पावोवपाक खाडे पडटात. पूण सांख्यिकी गणनेच्या नियाळाप्रमाण शिक्षकांनी काडिल्ल्या रिणांच्या हप्त्यांनी खाडे पडप हें खूब उणें आसता अशें दिसून आयलां. देखून खुबश्यो बँकोय बी शिक्षकाक रीण दिवपाक केन्नाच अनमननात. कारण तांकांय खबर आसता, शिक्षक हो प्रामाणीक म्हणून!
अशे सांगतात, की शिक्षका बगर समाजांतलो खंयचोच घटक तयार जायना. देखीक, देशाचो राष्ट्रपती धरून सामान्य कारागिरा मेरेन सगल्यांनी केन्ना नाजाल्यार केन्ना तरी शिक्षका कडल्यानूच शिक्षण घेतलेले आसता.
वेवसायान शिक्षक आशिल्लोच फकत शिक्षक अशें काय आसना. वेवसायान शिक्षक नाशिल्ल्या कडल्यान लेगीत खूब खेपे समाज कितें नाजाल्यार कितें तरी शिकताच.
समाजाक शिक्षका कडल्यान खुबश्यो अपेक्षा आसतात. समाज ताचे कडल्यान बुदवंतकायेची अपेक्षा धरता. ताचे कडल्यान सकारात्मक कामाची अपेक्षा धरता. ताचे कडल्यान बौद्धीक कश्टांची अपेक्षा धरता. आनी अशा शिक्षकांक समाजात मान आनी आदर आसता. देखून कितलेशेच शिक्षक राजकारणीय म्हणून नांवारुपाक येतात. पूण एकदां राजकारणी जाले म्हणटकर ते तीच बुदवंतकाय वापरून आपल्या समाजाक वयर काडटा काय कितें हो प्रस्न केल्यार ताची जाप न्हयकारात्मक येवं येता. आनी अशें जालें जाल्यार तो ताचे भवतणीं समाजांत आशिल्लो आदर वगडायता.
दर वर्सा आमी गुरुपुनवे प्रमाणूच आधुनिक भारतांत ‘शिक्षक दीस’ ५ सप्टेंबर ह्या दिसा मनयतात. एक शिक्षक आशिल्ले डॉ. सर्वपल्ली राधाक्रुश्णन हे आधुनिक स्वतंत्र भारताचे पयले उपराष्ट्रपती आनी दुसरे राष्ट्रपती पदामेरेन पावले म्हणून तांचो ५ सप्टेंबर हो जल्मदीस आमी व्हडा खोशयेन आनी दबाज्यान मनयतात. गुरुपौर्णिमेक आनी शिक्षक दिसा ह्या शिक्षक नांवाच्या प्राण्याक लोक, राजकारणी, सत्तेर बशिल्ले सामके उखलून माथ्यार घेतात. फुलांच्यो राशी ताच्या हातांत आनी गळ्यांत घालतात आनी ताका ३६५ दिसांतल्या एका दिसा खातीर मोटो उदो उदो करतात. सत्तेर आशिल्ले लोक आपल्या मर्जिंतल्या (जात/धर्माची सुलूस घेत आपल्याक उपेगाक पडपी आनी आपल्या मतांची टक्केवारी वाडोवपाची तांक आशिल्ल्या) लोकांक वर्सुकी शिक्षक पुरस्कारांची पंचखाद्य हातार उडयता आनी सांगता, ‘ह्या पुरस्कारा खातीर तुका एका वर्साचें extension मेळटा जाणा मरे तूं?’ तेन्ना हो शिक्षक लाळघोटेपणा करता अशें कोणूच म्हणूंक शकना.
हो शिक्षक दिसाचो एक दीस आनी गुरुपौर्णिमेचो एक दीस अशे दोन दीस सोडल्यार उरिल्ल्या ३६३ दिसांक शिक्षक हो एक सत्तेचो गुलाम आसना अशें म्हणूंक कोणाकूच निखालस काळीज जावंचेंना.
देखून वेंचणुकेचें काम वा कसलेंय सरकारी सर्वेक्षण करपाचें काम आसल्यार शिक्षका इतलो आदरयुक्त, प्रामाणीक, बुदवंत आनी ‘गुलाम’ दुसरो प्राणी मेळप तसो कुस्तारूच.

By Prakash Naik