Prakash Naik
हे मनशा
तुज्या फुडल्यान
दर एके गवायेचो
सुर्या आसा
तप्त अशें किर्ण आसा
किर्णात त्या
मुखावयली आशा आसा !
हे मनशा
तुज्या फाटल्यान
खोल असो
अथांग दर्या आसा
नितळ निवळ उदक आसा
उदकांत त्या
अरिश्टांचो विनाश आसा !
हे मनशा
तुजे कुशींत
सहस्त्र दोळ्यांचें
उंच अशें झाड आसा
पानां झडवचेलें बळगें आसा
नवे कोंबरेंत
वसंताची तांक आसा !
हे मनशा
तुज्या माथ्यार
अखंड मळबाची
सासणसया आसा
ताची दया आसा
नवे दयेंत
एकेक नक्षत्र आसा !
हे मनशा
तुज्या पावलांपोंदा
आमकां जल्माक घालपी
मातलेली माती आसा
मातयेच्या रुपांत
शुक्रांगणीक शुक्राचार्य आसा
नवसंजीवन आसा !
जल्म मरणामदीं
एक जीवन आसा
मळब मातयेमदीं
एक रुक्ष रूख आसा
सर्वसाक्षी सुर्या आसा
तळांतल्या गर्भांत
थंड शितळ दर्या आसा !
By Prakash Naik
Manoj Kamat
