सानुल्या बोटांनी पेन्सील धरपाची शक्त नासली
माणकुल्या पांयांनी जोतें चडोवपाची तांक नासली
लिकलीक्या दोळ्यांनी चित्र एकठांवपाचें बळगें नासलें
लाळये जिभेंत रूचीचें आस्वादन नासलें
कर्णमधूर संगीत कळपाची जाण कानांनीं नासली
स्वास-उस्वासाच्या मिलाफाची जुगलबंदी नाकांत नासली
चामडेवेल्या घायांनी संघर्श पेखोवपाची कळाशी नासली
काळीजखोल वेदनां पचोवपाची जिद्द नासली.….!
अशाच वेळार तुवें पयलो गुरू जावन
बोटांनी कविता बरोवपाइतली शक्त दिली
स्वताच्या पांयांचेर उबो रावपाची तांक दिली
दोळ्यांनी सैम चित्रां एकठांवपाचें बळगें दिलें
जिभेंत आस्वादन दिलें
संगिताचे कर्णमधूर कान दिले
स्वास उस्वासाचो कंठ दिलो
चामडेंत अपार अपरंपार कश्टी अशी कळाशी दिली
जिद्द आनी धाडस हांच्या सुमेळान
नितळ, निवळ काळजातळ दिलो!
तूं जल्मदितो तूं अन्नदितो
तूं गुरू तूं साक्षात पुरू
तूं पितृपितर
तुजे उपकार
तुका साश्टांग नमस्कार!!
गुरुपुनवे निमतान तुजे यादीक
म्हजो म्हाकाच समर्पीत करतां

By Prakash Naik