Ranjan Naik
इश्टांनों, आदल्या काळांतल्यो पुराणांतल्यो इतिहासांतल्यो गजाली आशीर्वाद, वरदान आनीं शाप हांचे शिवाय पुराय जायनाशिल्ल्यो, अशें म्हळ्यार चुकिचें जावचें ना अशें म्हाका दिसता.
सांदे सरळ भाशेंत वरदान आनीं शापाची परीभाशा वा व्याख्या सांगपाची जाल्यार, वरदान म्हळ्यार खोस जावन एखाद्याचें बरें जांव म्हणून मागप आनीं शाप म्हळ्यार रागान एखाद्याचें वायट जांव म्हणून मागप आनीं शाप म्हळ्यार एखाद्याचें वायट जांव वा ताका एखादी ख्यास्त मेळूं म्हणून मागप.
अर्थांत वरदान आनीं शाप दिवपाची ताकत आशिल्ल्यांचें वरदान वा शाप फळादीक वा खरो जातालो. वरदान आनीं शाप दिवपी मनशाक अधिकार आसूं फावो आशिल्लो. वगी कोणेय वरदान वा शाप दिलो म्हणून तशें घडनाशिल्लें.
केवळ अधिकारी व्यक्तिमत्वांच, ज्यांच्या उतरांत शक्त आशिल्ली तेच वरदान वा शाप दिंवंक शकताले. शापच न्हीं तर वरदान सुद्धां दिवप ही एक व्हडली जापसालकी बी आसताली हेंय तितलेंच खरें.
वरदान लाबिल्ल्या मनशांचें सदांच बरेंच जातालें वा तांच्या जिवितांत बरेंच घडटालें अशें बी नाशिल्लें आनीं शाप लागिल्ल्याचें प्रत्येक कडेन वायटच जातालें अशेंय बी नासतालें.
हांगां म्हाका एक काणी याद जाता. एका राजान खंय देवा कडेन आपूण स्पर्श करता तें भांगर जावचें म्हणून देवाकडेन वरदान मागून घेतिल्लें खंय. पुण जालें अशें किं, ताणें स्पर्श केल्ली प्रत्येक वस्त भांगराची जांवक लागली खंय !
जेंवंक बसलो जाल्यार, जेणांतले पदार्थ भांगराचे जांवंक लागले. खातलो कसो आनीं कितें ?
ताचें चली धावत ताच्या म्हऱ्यां आयलें. राजान अपुरबायेन ताका लागीं घेतलें, तर तें चलीच भांगराचें जालें खंय.
निमाणें राजाक आपली आस आनीं चूक लक्षांत आयली. ताणें देवाक नमळायेन वरदान फाटीं घेंवंक विनंती केली खंय !
पांडव अर्जून जेन्ना दिव्यास्त्र मेळोवपाक सर्गांत देवलोकांत गेल्लो थंय अप्सरा ताच्या रुप शौर्याचेर भाळून ताचेकडेन आकर्शित जाली तेन्ना अर्जूनान भारतीय संस्कृतीप्रमाण तिका माता म्हणून संबोधित करून तिका न्हंयकार दिलो.
अप्सरेक राग आयलो. तिणें म्हळें, अप्सरा ही कायम सौंदर्याचें प्रतिक आनीं प्रेयसी आसता तीची केन्नाच माता म्हणून वळख आसूं शकना. अशें म्हणत तुवें अप्सरेंचो अपमान केला म्हणून ताका नारी म्हणून जियेपाचो शाप दिलो.
उपरान्त देवेंन्द्र इंद्रांचे मध्यस्थिन तिणें उशाप दित शापाचो कार्यकाल एक वरसापुरतो उणो केलो. शिवाय एक वरसाच्या कार्यकालाची सुरवातय अर्जून आपणाक जाय तेन्ना करपाचीय उपशापांत तरतूद आशिल्ली.
उपरान्त अप्सरेच्या या शापाचो अर्जुनाक व्हड फायदो जालो. दुर्योधना वांगडा द्यूत खेळांत हारतकच आदीं थारायल्ल्या दावाप्रमाण पांडवांच्या वाट्याक बारा वरसांचो वनवास आनीं एक वरसाचो अज्ञातवास आयलो.
युधिष्ठिर कंक, भीम बल्लव, नकुल आनीं सहदेव घोड्यांचो तबेला आनीं गोशाळा सांबाळपी, द्रौपदी सैरंध्री आनीं अर्जूनान ब्रुहन्नला नर्तकी म्हणून एक वरसाचो अज्ञातवास यशस्वीपणान पुराय केल्लो. अशे तरेन अर्जुनाक शापाचो व्हड फायदोच जाल्लो.
पितामह भीश्म हाणीं पांडवांक विजयश्रीचो आशीर्वाद दिल्लो. पांडव कौरवां मजगतीं निर्णायक झूजांत हो आशीर्वाद आडमेळें हाडटालो. भीश्म आशीर्वाद दिवपाचे अधिकारी आशिल्ले.
पुण जो मेरेन भीश्म कौरवांचे सेनापती म्हणून झूंजामळार झूंज करताले तो मेरेन ह्या आशीर्वादाक कांय अर्थ नाशिल्लो. म्हणून श्रीकृष्णाच्या सांगण्या वयल्यान पांडवांनीं तांचो आशीर्वाद परत करून तांकां झूंजामळावयल्यान भायरे जावपाचो उपाय विचारलो. भीश्मान सांगलें आपल्या मुखावयल्या रथार एखादो अर्धनारी आसत जाल्यार आपुण शस्त्र दवरतलों. आनीं मुखार कितें घडलें तें तुमीं जाणात.
म्हणून आशीर्वाद दिलो म्हणून जायना, तो फळादीक करपाची जापसालकी तो दितल्याकडेन आसता.
By Ranjan Naik
Manoj Kamat
