Prakash Naik
आमचें मन
आयजूय त्या रंगान
भिजून गेलां!
शेणाच्या कोरांत
सारयल्लें तें खळें
आवयच्या हातांतल्या
सादलेल्या कांकणांच्या
आवाजांत रंगून गेलां!
गोठ्यांतल्या
पान्यांचे शिळकेचो
धवल कोर
दनपारचे भुकेंत
चार गोट्यांच्या आंदणाक
सांगून गेला!
पडवेवयल्या पाडकाचें
उणें करून लुंचण
गोडुल्याची पाचवीसाण
दाडमणांक दित
ताचे उपासमारेक
आमची खोस परगटायत
रवंथीचें नाटक
बेस बरें रंगोवन गेलां!
घराच्या कश्टांतल्या
मातयेच्या पाऱ्यांक
मातये कोरांतूंच
बुडयल्लो आंगसो
कोरो रेवों आंगारो जावन
ल्हवे कणकणी
लेपडावन गेला!
मनांतलो दरेक रंग
मनांक खोल खोल
रंगोवन गेला
धुळवड मनोवन गेला!
By Prakash Naik
(प्रकाशनाच्या वाटेर आशिल्ल्या ‘मोडकूळ’ह्या कविता संग्रहातल्यान)
Manoj Kamat
