Ranjan Naik
एक वरसाचो आसतना म्हाका फिग्द ( हेपटिसिस दुवेंसाचें पोर्तुगीज उतर ) हें दुवेंस जाल्लें. आंगान मोठो आशिल्लो, खूप उडयो मारतालों खंय म्हणून लीवराक मार बसून सूज आयिल्ली, ही म्हायती व्हड जातकच आवयन दिल्ली.
लागिंच आनीं चार जाणांकय हें दुवेंस जाल्लें, पुण तातुंतलीं एकय जाण आंगान मोठीं नाशिल्लीं. ह्या दुवेंसाचीं वखदां बी म्हारग आशिल्लीं. हातूंतलीं हांव आनीं आमच्या घरा लागिंच आशिल्लें एक चली सालवार जाल्लीं.
म्हाका आनीं एक दुवेंस न्हीं, पुण त्रास आशिल्लो. नाकाक मातसो धक्को बसल्यार, चड वेळ तकली सकल घालून वाचूं बसल्यार, अभ्यास केल्यार, वोतां भोंवल्यार, खेळ्ळ्यार नाकांतल्यान रगत व्हांवतालें. केन्ना केन्ना दनपरां जेवतना सुद्धां ताटांत पडटटालें. मागिर उधारो न्हिदून थंड उदकांत भिजयल्ली कपड्याची घडी नाकार दवरून अर्दवर तसोच पडून रावप हें ताचेर वखद आशिल्लें. केन्ना केन्ना न्हिदिल्लेकडेन नाकांतल्यान रगत व्हांवन उशें तांबडें जातालें.
तेन्ना हाका अमलपिंत हें नांव आशिल्लें. फिग्दाचें दुवेंस दोन वरसां आसतना बरें जालें. पुण रगत येवप हळूहळू कमी जायत सादारण पंचवीस तीस वरसांनीं बंद जालें. नाकांतली शीर खूपच नाजूक आशिल्ल्यान रगत येता अशें व्हड जातकच कळ्ळें.
सावर्डे कुडचडेंचे तेन्नाचे दोतोर म्हाबळू होडरकार, काळी चकचकीत फोक्सवॅगन ( आमीं बेबूक म्हणटाले घेवन भोंवताले ) ताणींच म्हजेर उपचार केल्ले. वखदांचो खर्च आमकां परवडटालो, हेंय एक बरें नशीब आशिल्लें.
दोतोरान सांगिल्लें चौदा वरसांमेरेन चिकन, मटण, तातीं, बांगडे, सुंगटां, अळमीं, पणसा घरे, केळें खावप ना ! आवयन हें कर्तव्य चोख पाळ्ळें ! चौदा वरसां जालीं तरी हे जिन्नस खांवंक दिलेच ना !
काॅलेजींत पावतकच आनीं व्हडल्या भावान आवयक सांगतकच एक एक वस्त खावपा लाडलों. दोन वरसांफाटींच पयले फावट अळमीं उश्टायलीं ! पुण चिकन, मटण, पणसा घरे ( निवेद्याचे सुद्धां ) मात अजून उश्टायले ना !
फिग्द आनीं नाकांतलें रगत हाका लागून सात वरसां मेरेन हाका शाळें घालनाका म्हणपाचें दोतोरान सांगिल्लें.
शाळें नांव घाली मेरेन श्रीगणेशा ती ज्ञ ज्ञा, एक ते तीस आनीं पावकी पाढे तोणपाठ बरोवन दाखयतालों, आवय सदांच वा बरोबर आसा म्हणटाली !
पंदरा वरसांचो आसतना एक दिस सहज आवयक विचारलें, तूं कितली शिकल्या गे ? आवयन जाप दिली, खंय रे बाबा. काकोड्या घराकडच्यान शाळें वतना वाटेर मसण लागताली म्हणून फकत अर्द दिसच शाळें गेल्लें परत गेलेंच ना ! हांवें विचारलें, तशें जाल्यार तूं सगळो अभ्यास बरोबर आसा, अशें सदांच कित्या म्हणटाली तर ? हाचेर तिची जाप आशिल्ली, जर हांवें तुका सांगिल्लें, हांव श्री सुद्धां शिकूंना, जाल्यार तूं शाळें नांव घालचे आदीं केन्नाच शिकचो नाशिल्लो !
सात वरसां पुराय जातकच श्री शारदा विद्यालय सावर्डें शाळेंत बिगरेक नांव घालें. जमनीर साकार बसताले. शाळा सुटटकच भयणीच्या हाता धरून घरा येतालों. एक दिस एकटोच फुडें धावलों. रस्तो हुपतना मायनिंगच्या ट्रकापोंदा सापडून मरतां मरतां वाचलों. रस्त्याचे दुसरे वटेन उबो आशिल्ल्या आमच्या धोतर कोट घालपी वालावकर गुरूजींच्या हाताक म्हजें काॅलर सापडलें आनीं ताणीं म्हाका फाॅर्सान आपले कडेन ओढून घेतलो ! म्हणून आयचो पोस्ट बरोंवंक पावलों !
हांव घरा पावचे आदींच आवयकडेन बातमी पावली. घरच्यांनीं म्हजेर केन्नाच हात उबारूंना. आवयन रोकडेंच फर्मान सोडलें, फाल्यांसावन तूं रस्तो लागना त्या लागींच्या श्री शांतादुर्गा विद्यालयांत वतलो. थंय म्हाका अंजनी बाई आनीं उपरान्त अमीता बाई मेळ्ळी.
चौथे उपरान्त परत श्री शारदा इंग्लिश स्कूलांत पांचवेक घालपा आवय भिवन फाटीं फुडें जाताली, पुण उपाय नाशिल्लो. ह्याच स्कूलांत सुरवातेक जमनीर साकार, बाकार, शिक्षकांचे खुर्चेर, उपरान्त हेडमास्टराचे खुर्चेर बसलों. रस्तो हूपपाचे सुवातेर पावतकच सदांच याद जाताली !
आमचें स्कूल तेन्ना सातवी मेरेन आशिल्लें, म्हण्टकच आठवी ती धावी धी न्यू एज्युकेशनल इन्स्टिट्यूट कुडचडें आनीं अकरावी बारावी गार्डियन एंजल हायरसेकंडरी कुडचडें हांगां शिकलों. पूर्व प्राथमिक, उच्च प्राथमिक, माध्यमिक, उच्च माध्यमिक मेरेनचो म्हजो प्रवास मात आनंदान पुराय जालो.
By Ranjan Naik
Manoj Kamat
