जावं सायबा. सुटलें एकदांचें!’ देवा दयेन सगळें सुरळीतपणान जालें. तकले वयलें वजें ल्हव जालें. खूब म्हयन्यानीं न्हिदूय बरी पडपाची आस्त आसली. पूण ना. नशीबार माजर आडवें गेलें. मागीर कितें? न्हिदेचें खबरें! दीस भरच्या घडा-मोडींचेर नियाळ करीत दोळे आंवळून घेतल्यात मात…फिल्सूगेर सगळोच बोवाळ!

बारकायेन कान दितकच कळ्ळें, कोणें तरी ताका विचारलें खंय, ’कितल्याक विंकलें’ काय म्हूण? मागीर फिल्सू रावता? लागलें विचारतल्याचें आंत-पींत काडूंक. कितेंय जावं, जाणें कोणें फिल्सूक विचारलां तो प्रस्न मुद्द्याचो! इतलें आसुनय हांव मात हो प्रस्न तुमकां विचारपाचें धाडस करचें ना. हांव जाणां, वसाड गांवांत एरंड बळी! नांय जाल्यार, हांवें विचारलें म्हूण कितें तुमी सांगतले? वेल्यान म्हाकाच खावंक येतले. ओगीच तुमचे कडेन वायटपण कित्याक घेवं?

गुपीत म्हायती प्रमाण आमच्या गांवांतले पेजाद ,मनीस दोन हजारांक खपले. ताच्या सकयले, हजाराक आनी करबट पांचशें तें तीनशें रुपयांक! आमगेरूय आयिल्ले पूण म्हजी किमत तांकां म्हारग पडली. हांवे फक्त इतलेंच सांगलें की म्ह्जी दर हांव न्हय पूण वयले अधिकारी थारायतले. तेन्ना तांकांच फोन करतां. तोंड घेवन कडसरले!

तरी म्हणटां, म्हाका स्वताची किमत खबर आसा म्हूण हांव अशें वागलें. जांकां कोणांक आपलो वालोरूच खबर ना तांचें कितें? मागीर जाता कितें जाणां? जो कोण आपल्या मुखार आपली किमत लायता ताका वेग-वेगळीं नांवां! ’हें केन्नाचें रे?’ अशें म्हणत मस्करी! सोड खबर. हांवें इतली परवा कित्याक करप?

आसूं. जांकां कोणांक परवा आशिल्ली ताणीं सगळ्यानीं आपल्या बोटार धाग लावन घेतलो. सर्फ एक्सेल डिटर्जेंटाचे जायराती प्रमाण! अगर धाग लगने से कुछ अच्छा होता है तो धाग लगने दो. ह्या धागा फाटल्यान मागीर तांचो स्वार्थ आसूं वो फुडाराचो हुस्को! कोणें चिंतून बटन दामलो जाल्यार कोण बटन दामून चिंतूंक पडलो. आतां निकाल लागतकच पळोवंक रावात. आपलीच बोली लावन, आपल्याकूच पावणेर काडपी कशे फुडलीं पांच वर्सां गुलाम जावन उरतले ते! हांवें कितलीय बोवाळ मारली म्ह्णून म्हजें कोण कानार घेतलो? जे आपल्या खातीर थारावंक शकनांत तांचे खातीर मागीर कोण तरी दुसरोच थारायता न्ही?

म्हजें धोरण साप्प वेगळें. जर म्हजें मरण हांव मरतलें जाल्यार म्हजें जिवीत म्हाकाच जियेवंक जाय. देखुनच म्हजें मोल हांवूंच थारयतां. जावं मागीर तें घरांत, समाजांत वो साहित्यीक क्षेत्रांत. म्हजी ही व्रुत्ती ब-याच जाणांक आवडना. ताकाय आवडूंक ना. पडलां कोणांक? कांय दिसां पयलीं ताचो फोन आयलो. रातच्या धा वरां एकावन्न मिनटांचेर. म्हुर्त तोच मेळ्ळो आसतलो. फोन करपाचो सारावंश इतलोच, शनवाराक टीम काडून आयताराक खेळूंक धाडपाचो. तूं कसो वतलो हें तांकां पडिल्लें ना. तूं चलत यो नासल्यार बैल गाड्यार यो. तांचे खातीर म्हजें मोल फक्त स्लीपर कोच तिकेट आनी पांचशें रुपयांचो चुनो. आफ्टर ऑल, यू आर डुईंग इट फोर कोंकणीं, मॅन! हांवें प्रस्ताव नाकारलो. जे मेरेन हें धाडस तुमच्यांत येवंचें ना ते मेरेन खंयच्याय आंगान ह्या देशाचें कांयच जावपाचें ना! मागीर कितें? विचारचेंच पडलें न्ही?

By Guadalupe Dias