Manoj Kamat
जिणेंत सोबोवन जालीं
संवसाराचीं घेणीं – देणीं
पोटा भूक कळचे कळून
शेतकाराचे आमी रिणी
वर्सुयभर कश्ट – काम
घामा न्हंयो व्हांवतना
एक एक थेंबो दाटून
दाणो पिकाक फुटतना
जूं खांद्यार, स्रद्दा मनांत
बैलां जोडी आमुडटना
मुंगरून पांय, विसरून घाय
शेत पुराय नांगरतना
कुणग्यो, मेरो जतनायेन
चिखोल मारून सादताल्यो
पाणया धारो, गायऱ्या कुसव्यांत
शेता दिकेन लोटताल्यो
बीं – थाम रोंपतना
आस मनांत जागताली
पेजे निसार पोटा भार
हुनत नदर तेळटाली
नंडणी काडून मेकळेंच वारें
शेतांत ताच्या खेळटालें
सैमाक आयज व्हड देणें
मातयेंत फळून मेळटालें
भांगरा कणस बागवतना
अन्ना दाणो पोटरिल्लो
व्हिळोलेगीत धार लावन
शेता बांदार सवरिल्लो
मानांय – कामेऱ्यांचो वांगड
कापणी मुळां – ताडांनी
बैल जुपून मळणी दाळून
वारो सुपा – खोटल्यांनी
पोल पोकें हुबत गेलें
धान्य भाता हातराचेर
त्रास – वित्राग नां आतां
हांसो पिकला मुखाचेर
कणसां देठे मुडयां वेठे
तट्टटून आवुळटाले
सपन पिशें माथ्यार ताच्या
जैता शिमो हुपतालें.
By Manoj N. Kamat
