Manoj Kamat
आयज पावस आयला
म्हज्यांतलो सगळो मळ
आयज व्हांवून वतलो
हांव नितळ – निवळ जातलों
हांवें चड विचारांचो भार
म्हज्या हड्ड्यार घेतिल्लो
ह्या पेचाच्या पोंदा
हांव चिड्डूंक लागिल्लों
विचार चड गहन जाल्यान
हेवटे- तेवटेनचें
म्हाका कांयच दिसनाशिल्लें
म्हजी नदर अंदूक जाल्ली
हेरांचे विचारसरणेंत घुसपून!
पावसा तूं घसघशानीं पड
म्हज्या दोळ्यांतलीं दुकां
कोणाक दिसचीनांत
तसों हांव तुज्या थेंब्यानीं
लिपून रडटलों
सगळो ओघ व्हांवन वतकच
म्हाका शांत दिसतलें
आयज नवो कोंब
धर्तरेच्या गर्भांत जल्मतलो
निरागसतायेच्या सोदांत
म्हाका ताची जतनाय घेवंक जाय
ह्याच जल्मांत म्हाका
नवो जल्म घेवपाक जाय.
कविता संग्रह: ‘आत्म-ब्रह्म’
By Manoj N. Kamat
