Manoj Kamat
तेऱ्या पानार
एकवट्टात मदेकाक
दाखयत
पारदर्शक
पडबींब
गोठेवन म्हाका
ल्हानग्या संवसारांत
हागां
नटल्यांत
सुर्य किरणां
पान यौवनांत
आनी पडबींब
तुजें
सपनांत शेणोवन
म्हाका
वेगळे नदरेचें
उगडीत दार
चकचकपी नदर
पांचवीचार
टपटप थेंबे
पडत रावतात
घुंवून घुवून
मदेकाक पावतात
आनी अचळय
देंवतात पानावयल्यान
पांनाक
भार जड जातच
हांवूय
मनांतले जडावल्ले
विचार
अळंग झडयत
भानार येतां
घुस्पल्ले दुवे
पयस सारून
लांब देठ्यांतलीं
पानां झेलतात
वाऱ्या वांगडा
मदींच थरथरत
सगळे थेंबे
जमनीर सांडून
विचारांचें चक्र
परतून फिरतलें
एक एक थेंबो
एकवट्टलो
मनाच्या पानार
नाचतलो
गुगुळीत मेणार
तेऱ्या सादार
उडणां मारीत
म्हाका शिरकावन
थेंब्या वलयांत
खोल शेणोवन
इतल्यान
सादता कानार उलो
” पोरा तुका तेऱ्या पानां
देठे हाडपाक सांगिल्ले
पणसाचीं भिकणां
पळय म्हणिल्लें !
तूं खंय घुस्पला कळनां
घराफाटलें तेरें खाजनां
कुडीन वाडला तरीं
तुका दिल्लें
कुस्कुटाचें कामलेगीत
ध्यानांत वचनां! “
By Manoj N. Kamat
