Manoj Kamat
श्रावण सरी घसघसतना
मन नितळ जायत गेलें
सैमा कुसव्यांत सपन व्हिलें
घडघडटालीं काळशीं कुपां
मृदंगाचे वाजयत आलाप
झडटाले अळंग पावसा थेंबे
नाद – ब्रह्माचो करीत मिलाफ
सप्तरंगान भूंय रंगयत
इंद्रधनू रेखीव मळब – शान
व्हंकल धर्तरी, चुडो पांचवो
सैम पिशें विसरून भान
परबो परमळून काळजां
सुगुर्व्यान दायज राखतना
मोरपांख खोवन हळूच केसांत
अवतारी किशोर नाचतना
शिरंगारून वनराय, फुलां रंगयाळीं
सोबा ही अथवीच – वेगळी
बासरेचे म्होवे सूर आळयत
सुखी – समादानी जावन सगळीं.
By Manoj N. Kamat
Manoj Kamatहे रामाजैताचीं पर्वां जोडूनलेगीतमनशान जें विद्रूपमुखें घालांपातकांचीं पारायणांकरपाचो हट्ट धरला हो आतंकउपकार करूनब्रह्मास्त्रान आड उडयअगस्त रुशिच्या उपकारांतसासणाक आमी रावुयाकाळखांतल्यान उजवाड सोदुया हे सीतेतुवें आपणाचोच न्हयपुराय अस्तुरेच्या राखणेचोनिश्चेव केल्लोपूण आयज रावण…
Manoj Kamatउतरां तुजीं सोबीत म्होवींउगडासांनीं उरिल्लींजीण खोशयेन भरून आयजइश्टागतीन फुलिल्लीं… काळीज तुजें नितळउलोवप तुजें गोडदोळे नकसूद कोरीवलायतात तुजी ओडभरून काळीज उमाळ्यांनी… ओठार तुज्या फुलता कवनसादे- सरळ जिणेंत तुजेनमळकाये जाता दर्शनजीण म्हळ्यार…
