Manoj Kamat
पोटांतलो गुळो मासाचो अचकीत
बटबटीत दोळ्यांनीं रेखूंक लागलो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
धिमकुऱ्यांनी लुटुलुटू फुडें वचपी
एकटोच चलूंक – धांवूंक शिकलो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
बारीक सारीक दुकीन रडपी
दुकां दोळ्यांत जिरोवंक शिकलो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
पदरा फाटल्यान लिपून मुमुरखो हांसो
अभ्यासाच्या ओज्यान शेणून गेलो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
बाबाच्या दोळ्यांक थर्त भियेवपी
कळावान घरा परतूंक लागलो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
घरची रोटी- भाजी खावन धादोसपी
भायलींच जेवणां जेवंक लागलो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
पदराचे गाठीचे मोडचे पयशे मागपी
शारांत वचून जोडकार जालो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
प्रस्न धोसल्यार निखळपणान विचारपी
बायलेच्याच सांगण्यान पुराय घुस्पलो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
शारांतल्यान दर दिसा येवपी फोन
पंदरा दिसा फाटल्यान करूंक लागलो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
म्हयन्यातल्यान एकदां घरा येवपी
स – स म्हयने पावना जालो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
वर्सान एकदां वृध्दाश्रमांत येवपी
फकत पयशेच धाडून दिवंक लागलो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
जिणेच्या निमण्या खिणाक वथरेत
सरण पेटोवंकलेगीत पावना जालो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
मायभुयेंचें रीण विसरून सामकोच
देशाचे मातयेकूय तूं परकी जालो
केन्नाच बाबू तूं व्हड जालो !
By Manoj N. Kamat
