भूरगेपण
भूरगेपणार शेंताबांदार इश्टांवांगडा सारले खीण जांबळीमुळांत जांबळा खायत रंगयाळी केल्ली जीण वय वाडलें सगळें सांडले सांडले बांद सांडली शेंतां सांडले बैल सांडली जोतां सांडले सगळे इ्श्ट तरी काळजार अजून जांबळी…
भूरगेपणार शेंताबांदार इश्टांवांगडा सारले खीण जांबळीमुळांत जांबळा खायत रंगयाळी केल्ली जीण वय वाडलें सगळें सांडले सांडले बांद सांडली शेंतां सांडले बैल सांडली जोतां सांडले सगळे इ्श्ट तरी काळजार अजून जांबळी…
विसरायेचे वाटेर एक आयज परत फुल्ल्या सांवर सांगता जशी मेल्ल्या म्हज्या मनांक येवंदी नवो चंवर सांवरी बाये तुजीं-म्हजीं वेगळीं हांगा जिणें कोंतां फुलांक म्हज्या मोलायतना भागाक येतलीं म्हजीं खतां बोडकी…
उजवाडलें!हरशीं जाल्यार तशेंच पडून रावूं येतालें. राती जेवंक नाशिल्ल्यान पोटाक खूब भूक लागिल्ली. जेवंक म्हूण कोणाचोय सांगात जाय न्हय? ह्या दिसानीं घरांत तर ती सामकी एकटी. चडूच बेजार येता तिका.…
जावं सायबा. सुटलें एकदांचें!’ देवा दयेन सगळें सुरळीतपणान जालें. तकले वयलें वजें ल्हव जालें. खूब म्हयन्यानीं न्हिदूय बरी पडपाची आस्त आसली. पूण ना. नशीबार माजर आडवें गेलें. मागीर कितें? न्हिदेचें…
आयज मळबांत हजार रंग रंग म्हज्या यादींचे भुरगेपणार खेळटाले त्या इश्टांचे सोदीचे तें पळय तेरेझीन मीठ हाडूंक धांवता आपटल्ल्या कोंप्रांतल्यान रगत ताचें व्हांवता आंजे-गुंजे म्हणत रोझीन घोवाक कुळण्यांत वाडला जांबळां…
फांतोडेर उठ्ठांच म्हाकाकितलेशेच हात फुट्टातकोणें कितें करचेंह्या विशीं थारावंकते खीणभर भेट्टातमागीर दिसाची सुरुवातकामांत व्यस्त म्हजे हात…कोण पीठ मळटाकोण भाजी चाळटाकोण नुस्तें तळटाकोण रोप उमळटाकोण शीत वाळटाकोण आदोळेर खेळटाकोण तव्याक मेळटाकोण…
दुख थोडें जिरयतां हांव उरिल्लें बरयतां हांव सुकते वेळार तडीर बसून नशीब म्हजें गरयतां हांव काळजार कितले फुटले फोड जिवीत जबर लागलें जड म्हाकाच दांत्या-पाळ्ळार झरोवन घाव्यांचेर सारयतां हांव फुलोवन…
कांय वर्सां फाटीं, पंजाबाचे साहित्यीक भोंवडेर आसतना हांवें एक एकांकी पळयल्ली. ’बॉबी!’ नांव म्हाका खास अशें आवडूंक ना. मात, जेन्ना एकांकी सोंपली तेन्ना तोंडांतल्यान एकूच उद्गार भायर सरलो, ’वाह!’ ही…
हांवें मारिल्ल्या थापटाचे वळ मुन्नीच्या पोल्यार अजुनय स्पश्ट दिसताले! आपल्या दाव्या हाताचें एक बोट तोंडांत घालून तें रडटां-रडटां न्हिदून पडिल्लें. हांवें ताच्या कुरळ्या केंसांतल्यान हात भोंवडयलो तेन्ना ताणें न्हिदेंतूंच आंग…
ताचे कडेन आंगवस्त्रां नांतम्हूण तूं **डो भोंवूं नाकाताकाय कपडे मेळटलेम्हणपाचो हट्ट धरतो रस्त्यार न्हिदता देखूनतुज्या घराक उजो लावं नाकाताकात आसरो मेळूंकइल्ली धडपड करतो चलून भोंवता पळोवनतूं विमान सोडून दिवं नाकातोवूय…