काळीं कुपां
हिं काळी कुपां पळय कशीं मळबांत एकवटल्यात कोण म्हणटात काळखी कुपां मांडल्यात तर कोण म्हणटा आयज मळब दाटलां पावसाचीच सुलूस ही केन्ना कोसळत सांगू नजो ! ते चार वण्टीं भितरले…
हिं काळी कुपां पळय कशीं मळबांत एकवटल्यात कोण म्हणटात काळखी कुपां मांडल्यात तर कोण म्हणटा आयज मळब दाटलां पावसाचीच सुलूस ही केन्ना कोसळत सांगू नजो ! ते चार वण्टीं भितरले…
तना मनान सामको बरो तो नितळ, निवळ कोणे कोणे आदन दवरले ताचेर तपलें आपलें काडलें शिजोवन सगळ्यांक सगळें दितालो तो कोणाक कितें जड तें पोटांतूय घेतालो तो घेणारो खंय दिणार्याचे…
हांव दुसरेंत वा तिसरेंत बी आसत तेन्ना. सादारण णव ते धा वर्सांचो.पणजे मुष्टिफंड संस्थेच्या श्री महालक्ष्मी विद्यालयांत शिकतालो. महालक्ष्मी देवळाकडेच भोब्याल्या घरांत म्हजो मामा रावतालो. अपरी ते चौथीमेरेन हांव मामागेर…
“इश्टागतीक लागना पिराय ना जाती धर्माची वंय आसची काळजाची खोलाय कसली आस आसची न्हय” हि म्हजी चार वळींची कविता हांवे पस्तीस वर्सां आदीं बरयल्ली. खरेंच, इश्टागत करपा खातीर जात –…
गोंयकारांनी शेंकड्यांनी वर्सां कुळागरां वसयलीं. नाल्ल, सुपारी, पणस, चिकू, पेरां, तोरंगा, निरपणस, तारवटी मिरसांग, जायफळ, लवंगा, तिखी, खावंची पानां अशी मिश्र पिकां घेतलीं. दोंगरांक वोटयो बांदून पावसाचे उदक जमनीक जिरयलें.…
सुर्य अस्तमतेक वतना हांवे चलपाक सुरवात केल्या म्हजे नदरे सामकार आसा नदर पावना तितले लांबायेची वांकडी तिकडी वाट दाव्या अर्दान दिसता शेकानशेक पातळील्लो दर्या आनी मळबान मांडल्यात काळीकिट्ट कुपां रातभर…
वयल्या वाड्यार मदल्या वाड्यार सकयल्या वाड्यार गांवच्या तिठ्यार जाकीनाल्या बांदार सदुल्या गाड्यार बुलील्या गिरणीर कामतील्या पसर्यार दिगुल्या हॉटेलार माडकांतल्या व्हाळार तारीपाणट्यार अनंताचे तळयेर वचत थंय पळयत थंय आयज लोकूच लोक…
पावसा, सत सांगता म्हण रागार जावं नाका. आयज पयलोच शिडशिडला तूं. उबाळान आमच्या जीवाक सामको हुलोप पेटील्लो. घराघरांत, फेसबुकार, वॉटस्एपार, इन्स्टाग्रामार, तिठ्यार, बाजारांत सगळ्याक तुजी तोखणाय चल्ल्या. आयज पारजतान लेगीत…
भरभरुन मेळ्ळें जरी संवसारातलें सुख वसवसला हांव पळोवंक आई तुजें मुख अपुर्बाय करची कशी तुंवेच शिकयली मस्तेपणाक ख्यास्त दिवन देख दाखयली पुत जरी जालो तुजो भोगशिली ना चूक वसवसला हांव…
माड कितलोय कणको आसलो, मळबाक वेंगावंक लागलो तरी सोपेपणी जमनीतली पाळां धील सोडीना आनी जमीन रेंवट आसलीं तरी म्होंवाळ आडसरां पेंडीर धोलोवंक विसरना माड कोणाक आड येना माडाक कोणूय आड…