हांडीर आसा चेडो
गोंयकारांनी शेंकड्यांनी वर्सां कुळागरां वसयलीं. नाल्ल, सुपारी, पणस, चिकू, पेरां, तोरंगा, निरपणस, तारवटी मिरसांग, जायफळ, लवंगा, तिखी, खावंची पानां अशी मिश्र पिकां घेतलीं. दोंगरांक वोटयो बांदून पावसाचे उदक जमनीक जिरयलें.…
गोंयकारांनी शेंकड्यांनी वर्सां कुळागरां वसयलीं. नाल्ल, सुपारी, पणस, चिकू, पेरां, तोरंगा, निरपणस, तारवटी मिरसांग, जायफळ, लवंगा, तिखी, खावंची पानां अशी मिश्र पिकां घेतलीं. दोंगरांक वोटयो बांदून पावसाचे उदक जमनीक जिरयलें.…
सुर्य अस्तमतेक वतना हांवे चलपाक सुरवात केल्या म्हजे नदरे सामकार आसा नदर पावना तितले लांबायेची वांकडी तिकडी वाट दाव्या अर्दान दिसता शेकानशेक पातळील्लो दर्या आनी मळबान मांडल्यात काळीकिट्ट कुपां रातभर…
वयल्या वाड्यार मदल्या वाड्यार सकयल्या वाड्यार गांवच्या तिठ्यार जाकीनाल्या बांदार सदुल्या गाड्यार बुलील्या गिरणीर कामतील्या पसर्यार दिगुल्या हॉटेलार माडकांतल्या व्हाळार तारीपाणट्यार अनंताचे तळयेर वचत थंय पळयत थंय आयज लोकूच लोक…
पावसा, सत सांगता म्हण रागार जावं नाका. आयज पयलोच शिडशिडला तूं. उबाळान आमच्या जीवाक सामको हुलोप पेटील्लो. घराघरांत, फेसबुकार, वॉटस्एपार, इन्स्टाग्रामार, तिठ्यार, बाजारांत सगळ्याक तुजी तोखणाय चल्ल्या. आयज पारजतान लेगीत…
भरभरुन मेळ्ळें जरी संवसारातलें सुख वसवसला हांव पळोवंक आई तुजें मुख अपुर्बाय करची कशी तुंवेच शिकयली मस्तेपणाक ख्यास्त दिवन देख दाखयली पुत जरी जालो तुजो भोगशिली ना चूक वसवसला हांव…
माड कितलोय कणको आसलो, मळबाक वेंगावंक लागलो तरी सोपेपणी जमनीतली पाळां धील सोडीना आनी जमीन रेंवट आसलीं तरी म्होंवाळ आडसरां पेंडीर धोलोवंक विसरना माड कोणाक आड येना माडाक कोणूय आड…
तुंवे हाताक धरील्ले बोट म्हजे हांव सुखासुखी सोडचो ना ! दिमकुर्यांचो खेळ करीत धोंपरा म्हजीं आतां फोडून घेवंचो ना ! पावली पावली चलतना हालत धोलत तोल वचूंक दिवंचो ना !…
अंदू आशाढ म्हयनो सोंपचे आदींच पावस एकशे धा इंच जावन गेलो. लागीं लागीं वर्साचो वट्ट पावस झडून गेलो. आतां मुखार श्रावण आसा, भाद्रपदांतली चवथ येवपाची आसा, म्हाळ म्हयनो, नवरात्रां, दसरो,…
उजवाडलें!हरशीं जाल्यार तशेंच पडून रावूं येतालें. राती जेवंक नाशिल्ल्यान पोटाक खूब भूक लागिल्ली. जेवंक म्हूण कोणाचोय सांगात जाय न्हय? ह्या दिसानीं घरांत तर ती सामकी एकटी. चडूच बेजार येता तिका.…
जावं सायबा. सुटलें एकदांचें!’ देवा दयेन सगळें सुरळीतपणान जालें. तकले वयलें वजें ल्हव जालें. खूब म्हयन्यानीं न्हिदूय बरी पडपाची आस्त आसली. पूण ना. नशीबार माजर आडवें गेलें. मागीर कितें? न्हिदेचें…